Patrząc na zielono-czarnych w tej rundzie nie wiadomo, czy śmiać się, czy płakać? Gra podopiecznych Rafała Wójcika woła o pomstę do nieba i wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują, że zamiast iść ku lepszemu, nasza duma miasta stacza się ku trzecioligowej przepaści.

Spoglądając w lecie na to co dzieje przy Hutniczej 15, miałem wątpliwości, czy pomysł z młodzieżą wypali, jednak powiedziałem sobie dajmy im czas zobaczymy, czy z tej mąki będzie chleb. Wielu z Nas oburzyło się faktem,w jaki sposób  został pożegnany Tomasz Wietecha, który wielokrotnie ratował punkty i został wymieniony na Bartosza Konckiego. Obecnie podstawowy golkiper Stali zamiast ratować punkty, raczej popełniał katastrofalne błędy - no okej w ostatnim spotkaniu uratował je. Broniący powiedzą, że jest młody, brak mu obycia, doświadczenia - nie ciężko się z tym zgodzić, ale ileż można?. Każde wyjście naszego golkipera poza obręb “szesnastki” każe Nam się modlić by przypadkiem nie popełnił błędu przy przyjęciu futbolówki lub nie zrobił czegoś nieprzemyślanego co groziłoby utratą bramki.

Nasza defensywa momentami przypomina ser szwajcarski, który zawiera niezliczoną ilość dziur, gdy futbolówka znajdzie się w obrębie pola karnego zawodnicy nie wiedzą co z nią zrobić, kto ma ją wybić? Kto odpowiada za krycie? Jakie krycie? Chyba na radar - tak rozumiem wytłumaczenie, że są młodzi, brak im doświadczenie, lecz po tylu kolejkach jakieś schematy powinny być opracowane. Normalnie jak sobie człowiek przypomni sezon 2014/15, kiedy na stałe fragmenty wchodził Michał Czarny, to wiadomo było, że obecny zawodnik Puszczy Niepołomice będzie w korzystnej sytuacji i ma szansę  zdobyć bramkę, a teraz boimy się by przypadkiem któryś z naszych zawodników nie zaliczył przypadkowego samobójczego trafienia.

Gra do przodu, a może inaczej zagrywanie futbolówek na kilkanaście metrów do Adriana Gębalskiego, który osamotniony niewiele jest w stanie zrobić nie jest żadnym pomysłem. Granie u siebie z jednym zawodnikiem z przodu, gdzie potrzebne nam są punkty sprawia, że walka o utrzymanie robi się coraz cięższa, a patrzenie z trybun jak kapitan sam próbuje coś stworzyć po prostu nadzwyczaj boli. Rozumiem, gdy gramy na wyjeździe, na obcej murawie, ale u siebie z jednym zawodnikiem z przodu? Kiedyś można było usłyszeć od ekip, które przyjeżdżały do Stalowej Woli “że jest to trudny teren i ciężko na nim zdobywa się punkty”. 
Hasło “Twierdza przy Hutniczej 15” już dawno odeszło w zapomnienie. Na ten moment z twierdzy pozostały jedynie ruiny bez konceptu na odbudowę czegoś co kiedyś było naszą renomą. 

Sama idea dotowania budżetu klubu z pieniędzy z Pro Junior System nie było złym pomysłem, jednak powinno budować się wszystko po kolei, a nie drogą na skróty, w której wymienia się praktycznie całą kadrę i na wiosnę walczy się o utrzymanie zamiast spokojnej gry w środku tabeli. Wydaje się również, że trener gdzieś pogubił sięw pomyśle budowy drużyny, a powtarzanie nieustanne na konferencjach pomeczowych, że kadrę ma jaką ma, a drużyna wcale nie zagrała złego spotkania sprawia, że po ostatnim spotkaniu usłyszymy te same słowa, a my wszyscy będziemy płakać nad wylanym mlekiem jakim będzie spadek do trzeciej ligi.