Najniżej stoją akcje Wójcika, który ostatnio był asystentem trenera I-ligowej Chojniczanki, a wcześniej pracował z piłkarzami m.in. Pogoni Siedlce i Stali Mielec. Mariusz Szymański, prezes Stali, warsztat Wójcika bardzo ceni, przypomina, że jego kandydaturę rozpatrywano już kilka lat temu. Wtedy wybrano jednak Mirosława Kalitę. "Rafał to gejzer pomysłów, co bywa jednak zgubne, bo po jakimś czasie zawodnicy są już totalnie skołowani. Z czymś podobnym mieli do czynienia mielczanie, dlatego tak szybko rozstali się z Wójcikiem" – przypomina.

Na pewno szkoleniowcem zielono-czarnych nie zostanie Sławomir Adamus. Szefowie Stali nie uważają, by wchodzenie po raz trzeci bądź czwarty do tej samej rzeki było najlepszym rozwiązaniem.

Zostają zatem Kasiak i Purzycki. Jeśli zwycięży popularna w Stalowej Woli opcja, by drużynę prowadził miejscowy, to pałeczkę przejmie Kasiak. Popularny „Gazza” był asystentem Wieprzęcia, pracuje z zespołem od półtora roku, więc zna jego wszystkie bolączki. Z kolei „Puzon” nie jest wychowankiem Stali, lecz grał w tym klubie i na każdym kroku podkreśla, że czuje się częścią hutniczej rodziny. W pracy szkoleniowej ma większe sukcesy od Kasiaka – nie tak dawno świętował z Pogonią Siedlce awans na zaplecze ekstraklasy. No i posiada odpowiednie certyfikaty wymagane przez PZPN.

Szefowie Stali zatrudnią szkoleniowca posiadającego twardą rękę. Nie chcą przyznać, że poprzedni trener był dla zawodników partnerem, a może nawet kolegą i nie najlepiej na tym wyszedł.

"Powiem tak: towarzystwem trzeba wstrząsnąć. Trenera Wieprzęcia bardzo cenię, nadal będzie pracował z naszą młodzieżą. Jednak po poprzednim sezonie z zespołu uszło powietrze. Jarek sobie, drużyna sobie, my sobie – czuliśmy, że sytuacja wymyka się spod kontroli, stąd decyzja o zmianie szkoleniowca" – tłumaczy Szymański. Prezes Stali prezentuje ciekawy pogląd na temat podejścia piłkarzy do obowiązków. "Najbardziej zjednoczeni byliśmy, gdy brakowało kasy. Każdy chciał grać, żeby się wyrwać z biedy. Jak sytuacja się poprawiła i pojawiły się widoki na przyszłość, to część zawodników popadło w samozadowolenie. Na zasadzie: po co się „żyłować”, skoro w górę nie pójdziemy, a spadek nam nie grozi. Jeśli taką filozofię prezentują ci, którzy mają wpływ na młodych, ambitnych, to jest to sygnał, by wkroczyć ze zmianami."